Ik merkte begin dit jaar al langzaam aan dat klachten erger werden, ook klachten die in principe niks te maken hebben met Fahr. Ik had al vermoeden dat het bijwerkingen waren van Selegiline die erger werden. Absoluut dieptepunt vond plaats halverwege maart. Ik  ben toen weer gevallen dit keer buiten. Ik had geen orthopedische schoenen aan. Aanvankelijk leek er geen probleem. Paar dagen later wil ik naar buiten. In mijn portiek begonnen mijn benen al enorm hard te trillen, dat was ook de reden van mijn val. De onzekerheid die toen binnen trad was zo groot dat ik geen stap meer buiten durfde te zetten. Ik koppelde het eigenlijk direct aan Selegiline. Ik heb in die weken erna steeds een paar dagen de inname van Selegiline overgeslagen en gekeken of er verschil is. Dat was er wel degelijk. Ik merkte bijvoorbeeld dat ik einde dag flink veel meer energie overhield dan op dagen dat ik wel Selegiline nam. Ik merkte ook dat ik de volgende dag na het slapen hersteld was van de ergste bijwerkingen. Ik verplaatste de inname van ’s ochtends naar ’s avonds. Dan heb ik zelf niets meer aan de werking van het middel maar behoudt ik wel mijn medicijnspiegel was het idee. Ondertussen de arts per mail op de hoogte gesteld. Ik nam ’s avonds Selegiline. Ik stond na een paar uur op om naar bed te gaan maar tot mijn verbazing wilde mijn benen niet meer. Ik pakte mijn rollator ter ondersteuning en ik ben letterlijk geschuifeld naar bed. Gek genoeg was ik volgende dag weer hersteld en kon ik weer ‘normaal’ lopen maar ik dacht meteen ‘voor hoe lang nog?’ Ik wil niet straks wakker worden en helemaal niks meer kunnen. Dus ik heb wederom de arts gemaild en gezegd dat ik per direct stop met de Selegiline. Selegiline zou mij moeten helpen om beter te bewegen maar doet totaal het tegenovergestelde. Ik ben nu een paar weken getopt met het nemen van Selegiline. Ondanks dat de stijfheid en spierpijnen langzaam terugkomen, gaat het in andere opzichten steeds beter. Zo zijn mijn darmen en blaas vele malen rustiger en daarmee is het wc-bezoek drastisch verminderd. Praten en slikken gaat veel beter. Geen last meer van trillende spieren waardoor het val risico ook stukken minder is geworden. Alleen de onzekerheid is nog groot en houdt mij geregeld binnen. Ik weet nu wel dat mijn spieren rustig blijven en zolang ik loop op mijn orthopedische schoenen kan ik niet vallen maar ondanks deze wetenschap blijft het mentaal zwaar om er lekker op uit te gaan.