Oef, het is een behoorlijke achtbaan geweest. Vrij snel na het begin van de medicatie studie merkte ik al verbetering maar in de periode erna ging het zo snel op en af dat ik nauwelijks kon bijhouden waar ik verbetering in merkte. Ik heb wel verbetering gemerkt in het lopen. Spierspanning en dystonie namen soms duidelijk af en het praten verbeterde een paar keer sterk. Ik slikte toen ook nog mijn reguliere medicatie: Selegiline. Nu heb ik een aantal weken geleden voor de derde keer twee weken de studiemedicatie geslikt. En Selegiline heb ik niet meer vanwege leveringsstop. Ik gebruik de studiemedicatie nu iets langer dan 6 maanden. Nu merk ik dat ik weer langzaam omhoog ga in die achtbaan. Weer minder spierspanning en dystonie en ik kan weer beter praten. Ik denk wel eens, heb ik uiteindelijk nog wel Selegiline nodig? Maar een achtbaan kan niet eindeloos omhoog gaan. Die moet en zal ook weer een keer omlaag moeten. Wat dat betreft hou ik totaal niet van achtbanen dus ik vind het wel best zo. Lekker langzaam in het treintje omhoog, prima. Soms even vlak en stabiel. Maar vaak gaat het duidelijk omhoog. Trouwens op 2 november aanstaande bestaat mijn blog precies 10 jaar. Niet dat ik er iets mee doe maar toch.
