Daar ben ik weer. Het gaat op zich best goed met mij. Er is ook niet veel veranderd. Slechts alleen een ophoging van de medicijnen. De medicijnen werken nu op volle kracht en tot op heden naar tevredenheid. Ik voel mij wel sneller moe door de medicijnen maar ik heb vrijwel geen hoofdpijn meer. Het gevoel van instabiliteit is ook toegenomen. Bij het lopen maar vooral bij het fietsen. Tot stilstand komen en opstappen en afstappen is erg spannend altijd. Bochten naar rechts heb ik meer moeite dan bochten naar links. Misschien heeft dat te maken met dat mijn op- en afstapkant links is. Tot stilstand komen ín een bocht naar rechts moet ik absoluut vermijden. Risico op vallen is dan extreem hoog. Misschien maar gaan kijken naar een driewieler. Misschien zo’n stoere bakfiets. Bij het lopen treden er vaker ongecontroleerde bewegingen op. Ook wel eens vanuit stilstand. Ik kan meestal op tijd corrigeren, gelukkig maar. Maarja je blijft altijd doordenken: Wat als ik hier was gevallen of op de natte vloer in de douche? Ik viel laatst wel maar toen stond er een zachte bank in de buurt waar ik op viel. Maar een zachte bank is niet altijd in de buurt.