Vorige week wilde ik op de fiets stappen. Er is weinig ruimte en ik moest behoorlijk draaien en wroeten. Opeens voelde ik een plop in m’n knie gevolgd door een enorme pijn. Ik zakte door de knie. Ik keek naar de knie en zag dat mijn knieschijf aan de buitenkant van de knie stond. Toegesnelde omstanders belden een ambulance. Ambulancepersoneel hebben na toedienen van pijnstilling de knieschijf terug op de plek gekregen. In het ziekenhuis zijn er foto’s gemaakt en er bleek niks kapot, gelukkig. Mijn been zit nu in een spalk en dient gestrekt te blijven. Ik krijg deze week nog een brace voor ipv de spalk waarmee ik mijn knie weer een stukje kan buigen. Maar ik moet natuurlijk wel voorzichtig blijven, de kniebanden zijn erg opgerekt, en bij het minst of geringste vliegt de knieschijf er weer uit. Herstel kan wel tot een aantal maanden duren, dus daar ben ik mooi klaar mee. Ook al kan en mag ik de knie voorzichtig belasten, zit er veel onzekerheid in mij om dat ook daadwerkelijk te doen. Ik ben wel wat pijn gewend maar deze pijn wil ik nooit meer voelen. Ik ben dus bang dat ik helaas meer gekluisterd zit aan huis de komende weken, misschien maanden. Ik ga wel proberen af en toe een bezoek te brengen aan de fysio voor wat oefeningen.
Wat Fahr betreft, sinds de botox behandeling lijken de spasmes in mijn linker arm alleen maar toe te nemen, Voorheen zat het vooral in twee vingers, inmiddels in drie. En in de bovenarm, wat resulteert in een afschuwelijke pijn, echt verschrikkelijk. De arm is nauwelijks te gebruiken. Niet handig als je met krukken moet lopen.