Sins mijn val van de fiets in december merk ik dat ik heel onzeker ben geworden en sneller momentjes krijg van evenwicht verliezen en (bijna) vallen. Pas geleden ben ik weer gevallen van de fiets op dezelfde knie. Dat was zo stom eigenlijk want ik stond praktisch stil en mijn voeten stonden op de grond.  Er hoeft maar één moment voor te doen dat mijn hersenen geen of een verkeerd signaal afgeven naar de spieren en dan lig ik.  Daar komt bij dat de linkerknie erg instabiel is. Dat komt door opgerekte kruisbanden en gescheurde meniscus door de eerste val. De fysio denkt dat de instabiliteit te trainen is. Ik denk, in mijn geval, dat het best te trainen is maar nog lang niet 100%. Ik heb immers een aandoening waarbij het lijkt dat mijn hersenen soms een eigen willetje hebben waardoor ik geen controle heb. Dat pakt regelmatig (bijna) verkeerd uit.
Verder heb ik ook paar weken geleden telefonisch een voor mij moeilijk gesprekje gehad met de neuroloog, ik hou niet van telefoongesprekken. Dat ging voornamelijk over hoe het ging met de medicijnen. Het gaat op zich wel goed, Ik merk wel gewenst effect. Dus dat is fijn. Nieuwe afspraak is in de maak.  Verder heb ik ook weer vaker last van erge hoofdpijnen. Maar dat kan ook net zo goed stress zijn. En spraak is ook erg slecht aan het worden, dat baart me wel zorgen. Gelukkig heb ik bij bekenden vaak al genoeg aan een half woord om mijzelf duidelijk te maken.