Het gaat zeer matig met mij tegen het slechte aan. Als het met mij echt slecht zou gaan, dan kom ik niet eens uit bed denk ik. De dystonie in mijn linkerpols is aan het verergeren. Bij bepaalde frictie doet het enorm pijn, constante verkrampingen word je gek van. Het permanent dragen van mijn pols/hand orthese is nu zeker nodig, ook ’s nachts. Door het fixeren van de pols heb ik minder last.  Door dit alles word ik steeds beperkter. Ook merk ik vaker verlies van kracht in armen en benen. Fietsen wat voorheen echt nog prima ging, wordt nu ook langzaam minder daardoor.  Ik slik nog wel Sinemet en Artane. Sinemet werkt nog steeds goed alleen de Artane werkt echt heel zwak.  Ik slik ook af en toe stiekem Madopar, die had ik voor Sinemet. Om heel eerlijk te zijn merk ik als ik Madopar slik, dat ik de volgende dag een hele goeie dag heb fysiek en motorisch gezien. In dat opzicht is Madopar een veel beter medicijn. Maar als ik het lang slik krijg ik enorm last van slapeloosheid, dat wil ik niet. Dus af en toe 1 capsule Madopar uit de voorraad die ik nog had, kan toch geen kwaad dacht ik zo.
Ook moet ik natuurlijk enorm afvallen. Ik word nu steeds zwaarder, mede daardoor word ik ook beperkter in bewegen. Sprintje trekken om de trein te halen is er niet bij. Zodra ik een drafje inzet slaat gelijk mijn coördinatie op hol, en mijn spieren doen gelijk pijn en herinneren mij eraan dat ik alleen rustig kan lopen. Maar dat moet ook niet te lang duren